آیا به عینک نیاز دارم؟
عینک می‌تواند به افراد کمک کند بهتر ببینند، اما آیا چشم‌های شما به عینک نیاز دارد؟ چگونه متوجه شویم که به عینک نیاز داریم یا خیر؟
به گزارش ایستاتگ و به نقل از healthline، چشمان شما می‌توانند در طول زمان تغییر کنند، بنابراین اگر قبلاً بینایی خوب و کاملی داشتید، لزوماً این شرایط ادامه دار نیست و ممکن است به عینک نیاز داشته باشید.
آکادمی چشم پزشکی آمریکا تخمین می‌زند که بیش از ۱۵۰ میلیون آمریکایی از عینک‌های اصلاحی استفاده می‌کنند.
به طور کلی روش بهتر و کاربردی‌تر این است که هر سال به چشم پزشکی مراجعه کنیم.
در صورت نیاز به عینک چه علائمی ایجاد شود؟
بینایی شما با گذشت زمان با افزایش سن تغییر می‌کند.
البته هر تغییری در بینایی غیر طبیعی نیست.
به طور مثال شرایطی مانند نیاز به نور بیشتر برای دیدن واضح‌تر یا مشکل در تمایز رنگ سیاه و آبی طبیعی هستند و نیازی به عینک ندارند.
اما شرایطی وجود دارد که تغییرات بینایی طبیعی نیست و ممکن است به عینک نیاز داشته باشد.
البته برخی از افرادی که به عینک نیاز دارند هیچ علامتی ندارند.
در حالی که برخی دیگر علائم بسیار واضحی از خود نشان می‌دهند.
نشانه‌ها و علائم نیاز به عینک می‌تواند بر اساس نوع مشکل چشم متفاوت باشد.
برخی از علائم رایج عبارتند از:
- تاری دید
- دوبینی
- خطوط واضح مبهم به نظر می‌رسند
- سردرد
- چشمک زدن
- در نور روشن اجسام دارای “هاله” در اطراف خود هستند
- خستگی چشم یا چشم‌هایی که احساس خستگی یا تحریک پذیری دارند
- دید تحریف شده
- مشکل در دید و رانندگی در شب
البته این یک لیست جامع نیست. اگر متوجه هر گونه تغییر در بینایی خود شدید، با چشم پزشک خود تماس بگیرید.
آنها می‌توانند یک معاینه چشم کامل انجام دهند تا ببینند مشکل چیست و چگونه می‌توان آن را حل کرد.
انواع مشکلات بینایی
موسسه ملی چشم (NEI) شایع‌ترین مشکلات بینایی را به عنوان عیوب انکساری لیست کرده است که شامل:
- نزدیک بینی
- دور بینی
- آستیگماتیسم
- پیرچشمی است.
انکسار زمانی رخ می‌دهد که قرنیه و عدسی چشم نور ورودی را می‌شکند تا روی شبکیه که در پشت چشم است متمرکز شود. این به شما اجازه می‌دهد که ببینید.
عیوب انکساری زمانی رخ می‌دهد که نور به دلیل شکل چشم قادر به تمرکز بر روی شبکیه نیست.
این می‌تواند به دلیل افزایش سن یا تغییر در شکل چشم یا قرنیه ایجاد شود.
سایر مشکلات بینایی شامل مواردی مانند دژنراسیون ماکولا وابسته به سن، گلوکوم و آب مروارید است. البته این مشکلات را نمی‌توان با عینک درمان کرد.
نزدیک بینی
نزدیک بینی زمانی است که فرد می‌تواند اشیاء نزدیک را به وضوح ببیند، اما زمانی که اشیاء دور می‌شوند، تار می‌شوند.
ممکن است شخصی در تشخیص افراد در تلویزیون مشکل داشته باشد. ممکن است کودک در مدرسه در خواندن محتوای روی تخته سیاه مشکل داشته باشد.
انجمن بینایی سنجی آمریکا تخمین زده که نزدیک بینی تقریباً ۳۰ درصد از جمعیت ایالات متحده را درگیر کرده است.
دور بینی
در دوربینی، اشیایی که دور هستند بیشتر واضح دیده می‌شوند، در حالی که اشیاء نزدیک تار هستند.
این زمانی اتفاق می‌افتد که کره چشم خیلی کوتاه باشد یا قرنیه شکل غیر طبیعی داشته باشد. بر اساس NEI، دوربینی تقریباً ۵ تا ۱۰ درصد از ایالات متحده را تحت تأثیر قرار داده است.
آستیگماتیسم
در آستیگماتیسم، نور به طور یکنواخت در شبکیه چشم توزیع نمی‌شود، بنابراین تصاویر ممکن است تار یا کشیده به نظر برسند
این مشکل در هر سنی ممکن است رخ دهد. در حالی که بیشتر مردم نوعی آستیگماتیسم خفیف دارند، افرادی که آستیگماتیسم شدیدتری دارند ممکن است به عینک نیاز داشته باشند.
پیرچشمی
پیرچشمی تقریباً در همه افراد رخ می‌دهد. این یک نشانهٔ معمولی پیری است. طبق گفته Penn Medicine، افراد معمولاً نشانه‌های پیرچشمی را در سنین ۳۸ تا ۴۲ سالگی بروز می‌دهند.
با افزایش سن، چشم مانند گذشته کار نمی‌کند. هنگامی که انعطاف پذیری ندارد و نمی‌تواند مانند قبل خم شود، تمرکز روی اشیاء نزدیک دچار مشکل می‌شود. به همین دلیل است که بسیاری از افراد با افزایش سن به عینک‌های دو کانونی یا عینک مطالعه نیاز دارند.
کلام آخر
اگر هر یک از این علائم فوق را تجربه کردید، در اسرع وقت به چشم پزشک مراجعه کنید.
حتی اگر هیچ علامتی ندارید، بهتر است به طور منظم معاینه چشم انجام دهید.
فقط یک چشم پزشک می‌تواند معاینه کامل چشم انجام دهد تا ببیند آیا به عینک نیاز دارید یا خیر.
اگر نتایج نشان می‌دهد که شما به عینک نیاز دارید، پزشک می‌تواند در مورد لنزهایی که برای شما مناسب هستند و همچنین هر درمان دیگر با شما مشورت و صحبت کند.