روش‌های دارویی برای درمان آکنه نوجوانی
طبق ادعای آکادمی پوست آمریکا، آکنه‌های دوره نوجوانی، صرف نظر از اینکه چقدر شدید باشد، قابل درمان هستند؛ در این مقاله با روش‌های دارویی درمان آکنه نوجوانی و عوارض آن آشنا می‌شوید.
به گزارش ایستاتگ و به نقل از webmd، اما مصرف داروهایی تجویزی روزانه به ویژه در دوران نوجوانی می‌تواند نگرانی‌هایی را برای نوجوانان و والدین آنها ایجاد کند. آیا این داروها برای درمان آکنه خوب هستند؟ دورهٔ درمان چقدر است و عوارض جانبی آنها چیست؟
آکنه نوجوانی
دقیقاً چه چیزی باعث ایجاد آکنه می‌شود؟ آکنه زمانی ایجاد می‌شود که سلول‌ها و روغن‌های طبیعی روی پوست، فولیکول‌های ریز مو را مسدود کنند.
باکتری‌ها وارد فولیکول‌های مسدود شده می‌شوند و تکثیر می‌یابند. هنگامی که سلول‌های ایمنی بدن برای حمله به باکتری‌ها وارد عمل شد، نتیجهٔ این نبرد آکنه تورم، قرمزی و جوش است.
داروهای آکنه با قطع این فرآیند و جنگ به بدن کمک می‌کنند.
برخی از کرم‌های آکنه بدون نسخه و با نسخه با جدا کردن فولیکول‌ها به درمان آکنه کمک می‌کنند.
برخی دیگر، مانند آنتی بیوتیک ها و بنزوئیل پراکسید، باکتری‌هایی را از بین می‌برند.
قرص ایزوترتینوئین تولید روغن زیر پوست را کاهش می‌دهد، فولیکول‌ها را خارج می‌کند و التهاب و باکتری‌های آکنه را مورد هدف قرار می‌دهد.
این روش به طور غیرمستقیم با کاهش سبوم روی باکتری‌ها تأثیر می‌گذارد.
کلاسکوترون (Winlevi) یک کرم موضعی است که هورمون‌های ایجاد کننده آکنه را در پوست مورد هدف قرار می‌دهد.
بهترین درمان برای آکنه وجود ندارد. برخی از افراد با استفاده از یک محصول خوب می‌شوند و برخی دیگر نه.
اگرچه بسیاری از این روش‌ها برای کنترل آکنه نوجوان به صورت ترکیبی خوب است.
داروهای موضعی برای درمان آکنه نوجوانی:
برای آکنه‌های خفیف تا شدید، پزشک از درمان‌های تجویزی استفاده می‌کند که «موضعی» هستند، به این معنی که روی پوست شما قرار می‌گیرند و تأثیر می‌گذارند. این درمان‌ها ممکن است برای آکنه‌های شدیدتر همراه با داروها استفاده شوند.
درمان‌های موضعی برای آکنه نوجوانان به شکل‌های مختلف از جمله کرم، لوسیون، فوم، ژل و پد وجود دارد.
برخی از انواع این داروهای موضعی عبارتند از:
آنتی بیوتیک های موضعی
این داروهای آکنه برخی از باکتری‌های روی پوست را از بین می‌برند و قرمزی و التهاب را کاهش می‌دهند. نمونه‌هایی از آنتی بیوتیک ها عبارتند از کلیندامایسین (کلئوسین تی، کلیندا-درم) و اریترومایسین (Emgel، Erygel) است.
آنتی آندروژن موضعی
این دارو که روش جدیدی از درمان آکنه است که هورمون‌هایی را که باعث آکنه می‌شوند، هدف قرار می‌دهد. این شامل داروی جدید کلاسکوترون (Winlevi) است.
رتینوئیدهای موضعی
کرم‌های رتینوئید از ویتامین A ساخته شده‌اند. این داروها با جدا کردن فولیکول‌ها عمل می‌کنند. علاوه بر این به داروهای دیگر مانند آنتی‌بیوتیک‌های موضعی اجازه می‌دهند تا بهتر عمل کنند. به عنوان مثال می‌توان به آداپالن (Differin)، تازاروتن (Tazorac) و ترتینوئین (Avita، Retin-A) و تری فاروتن (Aklief) اشاره کرد.
سایر داروهای موضعی
برخی از داروهایی که می‌توانید مصرف کنید، به شکل‌های قوی‌تر و با نسخه در دسترس هستند.
این داروها شامل اسید آزلائیک، بنزوئیل پراکسید و تیمارهای مبتنی بر گوگرد است. آنها با کاهش تورم و جلوگیری از رشد باکتری‌ها به درمان آکنه کمک می‌کنند.
برخی از کرم‌های تجویزی شامل دو یا چند ماده فعال هستند.
عوارض جانبی این درمان‌ها خفیف و محدود به پوست است که شامل سوزش، قرمزی، تحریک و لایه برداری است.
کرم‌های رتینوئید می‌توانند پوست را نسبت به نور خورشید حساس کنند.
بنابراین هنگام استفاده از این داروها باید در معرض نور خورشید قرار نگیرید.
بین ساعت‌های ۱۰ صبح تا ۲ بعد از ظهر، و به طور مرتب از کرم‌های ضد آفتاب استفاده کنید. با لباس آستین بلند، شلوار و کلاه لبه دار از پوست خود محافظت کنید.
داروهای خوراکی برای درمان آکنه نوجوانی:
برای آکنه‌های متوسط تا شدید، متخصص پوست ممکن است از داروهای تجویزی آکنه به جای درمان‌های موضعی استفاده کند. در اینجا برخی از این داروها ذکر شده است:
آنتی بیوتیک های خوراکی
برای آکنه‌های شدید نوجوانان، آنتی بیوتیک های روزانه می‌توانند به از بین بردن باکتری‌ها و کاهش تورم کمک کنند.
این داروها معمولاً برای دوره‌های شش ماهه یا کمتر تجویز می‌شوند.
با گذشت زمان، ممکن است باکتری به یک آنتی بیوتیک مقاوم شود. هنگامی که این شرایط رخ دهد، پزشک ممکن است به داروی دیگری تغییر دهد.
عوارض جانبی آنتی بیوتیک های خوراکی به نوع دارو بستگی دارد، اما می‌تواند باعث مشکلاتی مانند ناراحتی معده، سرگیجه، تغییر رنگ پوست و حساسیت به نور خورشید شود.
تتراسایکلین (سومایسین) می‌تواند دندان‌ها را زرد کند و بر پوکی استخوان تأثیر بگذارد، بنابراین برای کودکان زیر 9 سال یا در نیمهٔ آخر بارداری توصیه نمی‌شود.
با این حال، ساریسایکلین مشتق تتراسایکلین (Almirall, Seysara) که به تازگی تأیید شده را می‌توان در کودکان از سن 9 سال به بالا استفاده کرد و می‌توانید آن را یک بار در روز مصرف نمایید.
داکسی سایکلین (Acticlate، Adoxa، Doryx، Monodox، Oracea، Vibra-Tabs، Vibramycin) و مینوسیکلین (Dynacin، Minocin، Solodyn) نیز برای کودکان زیر 8 سال یا زنان باردار توصیه نمی‌شود.
ایزوترتینوئین
یک داروی قوی در گروه رتینوئیدها است. این دارو برای آکنه‌های شدید یا متوسط که با درمان‌های دیگر قابل کنترل نیست استفاده می‌شود.
این دارو مقدار چربی ساخته شده توسط غدد در پوست را کاهش می‌دهد. علاوه بر این التهاب را مهار کرده و فولیکول‌های مو را کاهش می‌دهد.
مصرف آن برای چند ماه، یک یا دو بار در روز، می‌تواند آکنه را از بین ببرد.
شایع‌ترین عوارض جانبی این دارو خشکی پوست، چشم‌ها، دهان، لب‌ها و بینی است.
سایر عوارض جانبی شامل خونریزی بینی، درد، کاهش دید در شب، حساسیت به نور خورشید و تغییرات در سطح تری گلیسیرید و عملکرد کبد است.
عوارض جانبی شدید ایزوترتینوئین بسیار نادر است. از آنجایی که می‌تواند باعث نقایص مادرزادی شود، زنان باید هنگام مصرف ایزوترتینوئین از دو نوع مختلف بارداری استفاده کنند. افرادی که از ایزوترتینوئین استفاده می‌کنند به آزمایش خون دوره ای نیاز دارند.
بسیاری از نوجوانان و والدین نگران اثرات روانی ایزوترتینوئین هستند.
کارشناسان می‌گویند که برخی از افرادی که ایزوترتینوئین استفاده می‌کردند، افسردگی شدید داشتند و اقدام به خودکشی کردند.
اما هیچ کس نمی‌داند که آیا این دارو علت خودکشی بوده یا خیر. واقعیت این است که افسردگی در افراد مبتلا به آکنه شایع‌تر است.
بنابراین اگر متوجه شدید که پسر یا دخترتان نوسانات خلقی دارد، به نظر عصبانی است، علاقه خود را به دوستان یا چیزهایی که از آنها لذت می‌برند از دست داده است او را نزد پزشک ببرید.
نکاتی برای درمان آکنه نوجوانان با نسخه
درمان آکنه را طبق دستور انجام دهید و به حرف‌های پزشک پایبند باشید.
آن را به بخشی از برنامه روزانه خود قرار دهید. دارو را در جایی که می‌توانید ببینید، بگذارید.
استفاده از سایر درمان‌های آکنه را متوقف کنید. اگر پزشک درمان آکنه را تجویز کرده، از سایر درمان‌ها یا درمان‌های خانگی استفاده نکنید.
نا امید نشوید و ادامه دهید. درمان آکنه خیلی سریع جواب نمی‌دهد. ممکن است شش تا هشت هفته طول بکشد تا بتوانید نشان‌های بهبودی را ببینید.
پاکسازی کامل پوست ممکن است شش ماه یا بیشتر طول بکشد.